Kontynuując serię o weteranach znajdujących się nowotarskim cmentarzu prezentujemy kolejny artykuł Arkadiusza Stefaniaka-Guzika, przybliżający sylwetki Mieczysława Sochańskiego (kwatera 16 grób 61) i jego brata Mariana Ludwika.

Mieczysław Wilhelm Sochański herbu Śreniawa urodził się 30 października 1896 r. w Wieliczce, był synem Jana oraz Anieli Gluz. W latach 1913 – 1914 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. Został wcielony do Armii Austriackiej, od października 1916 r. do czerwca 1917 r. walczył na froncie rosyjskim, później jako żołnierz 53 Brygady Artylerii Górskiej brał udział w obronie Lwowa. Służył w 1 Pułku Artylerii Górskiej. Współpracował z Ottokarem Brzozą – Brzeziną i Polską Komisją Likwidacyjną w Krakowie. Ukończył Akademię Rolniczą i Szkołę Oficerską w Wiedniu.

9 listopada 1919 r. został postrzelony podczas akcji plebiscytowej w Kieżmarku. 17 listopada, po pobycie w tamtejszym lazarecie, został przeniesiony do szpitala w Nowym Targu, gdzie zmarł 24 listopada 1919 r.

Odznaczony został pośmiertnie Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości (nadanie ogłoszono w Monitorze Polskim nr 251/1931). W 2009 r. jego grób został uznany za Miejsce Pamięci Narodowej. Warto wspomnieć o jego bracie, Marianie Ludwiku, który był prawnikiem, uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Pełnił funkcję wicewojewody lwowskiego i nowogrodzkiego i starosty powiatu zamojskiego.

Po wojnie aresztowany przez UB, zmarł w 1954 r. w więzieniu przy Rakowieckiej w Warszawie. Mieczysław wraz z żoną był zaangażowany w ukrycie przed okupantami obrazu Jana Matejki „Hołd Pruski”, dla którego znalazło się miejsce w podziemiach Kościoła Św. Katarzyny w Zamościu.