Prezentujemy Państwu kolejny tekst z cyklu: Weterani na nowotarskim cmentarzu. Tym razem Arkadiusz Stefaniak-Guzik przybliża krótką informację o ppor. poż. Tadeusza Barana. Szerzej o losach tej ciekawej postaci będzie można zapoznać się w tegorocznym wydaniu Almanachu Nowotarskiego.
Tadeusz Baran urodził się 3.09.1908 r., był synem Kazimierza Barana – profesora nowotarskiego Gimnazjum. Po ukończeniu nauki w Nowym Targu (był szkolnym kolegą m.in. Augustyna Suskiego, Piotra Dańkowskiego czy Stanisława Krzystyniaka) rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym UJ, które ukończył z tytułem magistra filozofii z zakresu historii, a następnie rozpoczął pracę w pożarnictwie. Wybuch II wojny światowej zastał go w Warszawie, ok. 1940 r. powrócił do Nowego Targu, gdzie został skierowany na stanowisko Powiatowego Instruktora Pożarnictwa, jednocześnie zaangażowany był w działalność konspiracyjną w ramach Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”, kierowanego przez ówczesnego głównego urzędowego doradcę techniczny dla straży pożarnych w Generalnym Gubernatorstwie Jerzego Lgockiego. Aresztowany został w nocy z 13 na 14.11.1943 r. i osadzony w Palace w Zakopanem, początkiem grudnia przeniesiony został do więzienia na Montelupich w Krakowie, a następnie rozstrzelany 11.12.1943 r. w Słomnikach.
4 maja 2023 r. z okazji Dnia Strażaka i 80. rocznicy jego śmierci, na grobie rodzinnym Baranów na nowotarskim cmentarzu (kw. 20, grób nr 17) została zamontowana tabliczka opisująca jego wojenne losy. Wraz z ojcem Kazimierzem był autorem wydanej w 1948 r. publikacji Z przeszłości miasta Nowego Targu, w sześćsetną rocznicę urządzenia miasta przez króla Kazimierza Wielkiego 1346-1946.
